Honden

De hond (Canis lupus familiaris) is een gedomesticeerde ondersoort van de wolf.

Honden

De hond is een roofdier uit de familie van de hondachtigen (Canidae). De hond komt op alle continenten voor, meestal in gezelschap van de mens, want de hond is het oudste huisdier.

Al sinds duizenden jaren wordt de hond gebruikt voor bewakingstaken, bij de jacht, als herdershond en als trekdier. Nog steeds heeft hij werk als politiehond of hulphond, maar de meeste honden worden tegenwoordig gehouden als gezelschapsdier.

Rashonden

De rashonden worden ingedeeld in verschillende rasgroepen. 
Er zijn in totaal 10 groepen namelijk,
Rasgroep 1: Herdershonden en veedrijvers
Rasgroep 2: Pinschers en schnauzers, molossers, berg- en sennenhonden
Rasgroep 3: Terriërs
Rasgroep 4: Dashonden
Rasgroep 5: Keeshonden en oertypen
Rasgroep 6: Lopende honden en zweethonden
Rasgroep 7: Staande Honden
Rasgroep 8: Retrievers en Waterhonden
Rasgroep 9: Gezelschapshonden
Rasgroep 10: Windhonden

Regelgeving Zuid-Europa

Als u de grens over gaat is verplicht:

  • Een Blauw Europees paspoort.
  • Een elektronische identificatie chip of leesbare tatoeage.
  • Een geldige Rabiës vaccinatie (minimaal 21 dagen en maximaal 3 jaar voor vertrek).

Er zijn Europese landen en landen buiten Europa die aanvullende eisen hebben op de website van LICG. Er komen vooral in Zuid-Europa een aantal vervelende ziektes voor, deze zijn moeilijk te diagnosticeren en kunnen dodelijk zijn. Het is dan ook verstandig om maatregelen te treffen voordat u op vakantie gaat.


Babesiose

Babesiose is een ziekte die door bepaalde teken in Zuid Europa (Midden-en Zuid Frankrijk, Zuid Duitsland, Italie, Spanje) wordt overgedragen. De verschijnselen bij besmetting zijn koorts, sloomheid en donker bruine urine, doordat de parasiet zich hecht aan de rode bloedcellen en deze afbreekt.


Leischmaniasis

Leischmania is een parasiet die overgebracht wordt door zandvliegen. Deze komen in Zuid Europa langs de kust voor. De ziekte kenmerkt zich door chronische huidklachten, koorts en sloomheid. De zandvlieg is het meest actief na zonsondergang tot zonsopgang.


Hartworm

Hartwormen zijn wormen die bij uw hond of kat in het hart en grote bloedvaten kunnen leven. De infectie wordt overgebracht via stekende muggen en komt vooral voor in de warmere streken van de wereld, tot aan midden Frankrijk.

Behandeling ter voorkoming van de volgende parasieten:
 

Product / parasiet Teken Zandvlieg Mug Hartworm
Scalibor band + + + -
Advantix spot-on + + + -
Advocate spot-on - - - +
Milbemax tablet - - - +


Scalibor band: 5- 6 maanden werkzaam, optimale werkzaamheid na 2 weken.
Advantix spot on: 3-4 weken werkzaam tegen teken, 2 weken tegen muggen en zandvliegen.
Deze middelen voorkomen dat de teek kan bijten en hebben een afwerende werking tegen zandvliegen en muggen.

Advocate spot on: 1 week voor vertrek, daarna maandelijks tot 1 maand na thuiskomst.

Milbemax tablet: Om de 4 weken toedienen tot 4 weken na thuiskomst.
In verband met de cyclus van de hartworm is het belangrijk om 1 maand na de laatste blootstelling de laatste behandeling te doen.

Nu u goed voorbereid op pad gaat, wensen wij u een hele fijne vakantie!

Castratie reu

De voordelen van castratie voor de gezondheid van de reu

Als een reu gecastreerd wordt heeft dit voordelen voor zijn gezondheid. Eén van de belangrijkste problemen die op kunnen treden bij een niet gecastreerde reu op oudere leeftijd zijn prostaatproblemen. De prostaat wordt door de invloed van testosteron in de loop der jaren steeds groter en kan dan gaan ontsteken, ook wel prostatitis genoemd. Op den duur is de prostaat zo groot dat hij in de weg zit als de hond zich wil ontlasten. Een prostatitis is meestal alleen te genezen doormiddel van castratie. De invloed van het testosteron wordt dan weggehaald en de prostaat zal snel slinken. Er wordt ook wel beweerd dat castratie prostaatkanker voorkomt maar dat is niet waar.
Andere voordelen van castratie zijn o.a. het niet of nauwelijks voorkomen van voorhuidontsteking.

Verandering van gedrag na castratie

Alleen het gedrag dat onder invloed staat van de mannelijke hormonen zal veranderen na castratie. Vriendelijkheid, speelsheid en sociaalgedrag naar mensen zal niet veranderen. Het gedrag dat wel verandert is meestal niet gewenst gedrag. De behoefte om weg te lopen is bij gecastreerde reuen minder. Agressief gedrag naar andere reuen verminderd. Een gecastreerde reu zal ook minder de behoefte hebben om zijn territorium af te zetten dus minder urine markeren. En het rijgedrag op andere honden zal ook afnemen. Voor de eigenaar wordt een wandeling met een gecastreerde reu een stuk aangenamer.

Welke leeftijd

Castratie kan vanaf 8 weken leeftijd (Amerikaanse methode) uitgevoerd worden. Maar over het algemeen wordt de leeftijd van 6 maanden aangehouden. 
Voor de voordelen van gedrag en gezondheid maakt het niet uit op welke leeftijd de reu wordt gecastreerd, met andere woorden een reu is nooit ‘’te oud’’ voor castratie omdat de voordelen altijd gelden.

De operatie

Er wordt een snede gemaakt net voor de balzak. De testikels worden door deze snede naar buiten geduwd. De zaadleiders en bloedvaten worden afgebonden en doorgeknipt. De snede wordt in 2 lagen dichtgehecht. Als de testikels niet worden verwijderd, maar alleen de zaadleiders worden afgebonden, dan zullen alle bovenstaande voordelen niet van toepassing zijn. De reu wordt dan namelijk ‘gesteriliseerd’.
Na de operatie kan de balzak nog enkele dagen gezwollen zijn, waardoor sommige mensen zich afvragen of de castratie wel is uitgevoerd. Maar dit is dus normaal en binnen enkele dagen zal de zwelling verdwijnen. Soms geeft het litteken een lichte irritatie, het is belangrijk dat de hond er niet aan gaat likken. Om dit te voorkomen kan er een Medical Pet Shirt aangetrokken worden. De meeste honden zijn de dag na de operatie weer helemaal hersteld en willen graag spelen maar het is beter om nog even een paar dagen rustig aan te doen ivm de wondgenezing.

Niet ingedaalde testikels

Als één of beide testikels niet ingedaald zijn dan is er een verhoogd risico dat de niet ingedaalde testikel(s), op later leeftijd, tumoreus zal ontaarden. Om deze reden is het raadzaam om de niet ingedaalde testikel(s) te verwijderen. De testikel kan in het lieskanaal zitten maar hij kan zich ook nog in de buik bevinden.
Deze ingreep is vergelijkbaar met de castratie (sterilisatie) van een teefje. Het niet-indalen van de testikels is een erfelijke aandoening dus ook al heeft een reu één ingedaalde testikel is het niet raadzaam om met hem te gaan fokken. 
 

Suprelorin implantaat / Chemische castratie

Suprelorin is een implantaat dat als werkzame stof desloreline (GnRH agonist) bevat. Suprelorin is een veilige en omkeerbare manier om reuen tijdelijk onvruchtbaar te maken. Het implantaat kan gebruikt worden als alternatief voor een definitieve, chirurgische ingreep. Na inbrengen van het implantaat, dat via een holle naald onder de huid wordt gebracht, wordt de productie van het hormoon testosteron voor ongeveer een half jaar of een jaar stilgelegd. Enige individuele, biologische variatie in werkingsduur is mogelijk. 
Het voordeel van castratie via een implantaat is dat het omkeerbaar is. Het effect verdwijnt vanzelf als de behandeling niet wordt herhaald. Het is een veilige en goede optie om te ervaren hoe de hond lichamelijk reageert op onvruchtbaarheid. Ook wie ooit wil fokken met een reu kan tijdelijk voor een implantaat kiezen. Na inbrengen van het implantaat duurt het enkele weken voordat de reu onvruchtbaar is. Bovendien treedt eerst (gemiddeld 2 weken, bij het langwerkende implantaat soms iets langer) een periode op dat de hoeveelheid testosteron toeneemt.

Mogelijke toepassingen:

  • Het verkrijgen van een tijdelijke onvruchtbaarheid.
  • Als alternatief voor een chirurgische castratie, wanneer die op medische gronden niet uitvoerbaar is, of wanneer er emotionele, sociale of culturele bezwaren bestaan.
  • Als test voorafgaand aan een chirurgische castratie.


Het implantaat wordt op dezelfde wijze geplaatst als een identificatiechip en lost vanzelf op.

Sterilisatie bij de teef

Cyclus van de teef

De eerste loopsheid van de teef treedt meestal rond 9-14 maanden leeftijd op. Zeker bij grotere rassen kan het echter zijn dat het later optreedt (tot zelfs 18-24 maanden leeftijd). De eerste fase van loopsheid kenmerkt zich door een gezwollen vulva, rode uitvloeiing uit de vulva; die soms niet opvalt als de teef zich frequent schoonlikt, en gedragsveranderingen waaronder onrust, humeurigheid en minder goed luisteren. Daarnaast tonen reutjes duidelijk interesse, maar is er nog geen dekbereidheid van het teefje. Deze fase duurt gemiddeld 9 dagen. Tijdens de tweede fase van de loopsheid die meestal ook een dag of 9 aanhoudt, verandert de uitvloeiing iets van kleur en wordt deze helderder. De teef is in deze periode dekbereid en zal blijven staan en haar staart opzij houden bij toenadering van een reu. Dit is de fase waarin de eisprong optreedt. Na de loopsheid treedt een fase op die 2 maanden aanhoudt en waarin soms schijndracht wordt gezien. Na deze periode treedt een rustfase van enkele maanden op, voordat de volgende loopsheid optreedt. Op enkele rassen na die slechts 1x per jaar loops zijn, hebben de meeste honden 2 cycli per jaar. 

Voordelen van sterilisatie

Loopsheid, schijndracht en ongewenste dracht
Door de hond te laten steriliseren treedt loopsheid, met bijbehorende ongemakken voor u en uw hond, niet meer op. Daarnaast behoort ook schijndracht na sterilisatie tot de verleden tijd. Tot slot voorkomt u ongewenste dekking en daarmee dracht en puppies. Indien u geen fokplannen heeft is sterilisatie dan ook een verstandige keus.

Melkkliertumoren en baarmoederontsteking

Vrouwelijke hormonen leiden bij veel teven tot de ontwikkeling van melkkliertumoren. Met iedere loopsheid neemt de kans op het ontwikkelen van melkkliertumoren toe. Wordt een teefje na de leeftijd van 2,5 jaar gesteriliseerd, dan is het beschermende effect van sterilisatie op kwaadaardige melkkliertumoren helaas verdwenen, het beschermende effect op goedaardige melkkliertumoren houdt echter ook na deze leeftijd aan. Dus hoe eerder een teefje gesteriliseerd wordt, hoe kleiner het risico op kwaadaardige melkkliertumoren. 

De cycli van hormonen bij ongesteriliseerde teven leiden daarnaast op den duur tot veranderingen in de baarmoeder, waardoor deze veel gevoeliger wordt voor infectie. Het gevolg is een groot risico op een baarmoederontsteking, die alleen kan worden behandeld door middel van een spoedoperatie waarbij de gehele baarmoeder wordt verwijderd. Sterilisatie van de teef voorkomt baarmoederontsteking.

Suikerziekte

De hormoonspiegels tijdens de cycli van ongesteriliseerde teven kunnen leiden tot suikerziekte. Deze aandoening treedt meestal voor het eerst op een aantal weken na de loopsheid en wordt onder andere gekenmerkt door veel drinken en veel plassen. Gesteriliseerde teven lopen het risico op deze hormoon-gerelateerde suikerziekte niet.

Nadelen van sterilisatie

Sterilisatie van de teef kent ook enkele nadelen, waarvan het goed is om op de hoogte te zijn. 

Urine-incontinentie

  • De sluitspier van de blaas kan als gevolg van de sterilisatie minder goed gaan functioneren, waardoor in meer of mindere mate urine-incontinentie kan ontstaan. Dit kan direct na de operatie optreden, maar vaker zien we de symptomen pas vele jaren later. Er bestaat medicatie om de sluitspier van de blaas beter te laten functioneren.
  • Het is lastig om exact te voorspellen hoe groot het risico op deze complicatie is voor uw hond, maar er zijn enkele risicofactoren bekend:
  • Het risico op incontinentie stijgt flink in geval van overgewicht.
  • Grote hondenrassen hebben een iets grotere kans op het ontwikkelen urine-incontinentie na sterilisatie dan kleinere hondenrassen. 
  • Enkele hondenrassen, zoals de Boxer, Dwergpoedel, Rottweiler, Dobermann, Riezensnautzer, Ierse Setter en Weimaraner, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van de urine-incontinentie na de sterilisatie. 

Vachtverandering

Bij bepaalde hondenrassen kan sterilisatie een ongewenste vachtverandering veroorzaken. Zeker bij honden met een halflange tot lange dubbele vacht kan sterilisatie leiden tot een pluizige (puppy-achtige) vacht. 

Overgewicht

Teven die gesteriliseerd zijn hebben vaak een grotere eetlust dan voorheen en hebben een langzamere stofwisseling. Ze worden dus eigenlijk efficiënter qua energieverbruik en hebben daardoor minder energie nodig. Het risico bestaat dus dat uw hond na sterilisatie te dik wordt.
U kunt een toename van gewicht na de operatie voorkomen, door uw hond wat minder te gaan voeren. Een richtlijn hiervoor is ongeveer driekwart van de hoeveelheid voer die ze voorafgaand aan de operatie kreeg.

Het is belangrijk dat u uw hond na sterilisatie regelmatig weegt om in de gaten te houden dat er geen overgewicht gaat optreden. U kunt uiteraard altijd bij ons terecht voor de beoordeling van het gewicht van uw hond en voor een voedingsadvies.

Gedragsverandering

Sterilisatie kan soms leiden tot een (beperkte) gedragsverandering. Doordat de hormoonspiegel verandert, kan een teefje rustiger of iets feller worden.
 

Veranderingen in de groei

Bij teefjes die voor de eerste loopsheid worden gesteriliseerd kunnen de groeischijven zich wat later sluiten, met als gevolg dat bij deze honden iets meer lengtegroei kan optreden. Ze kunnen daardoor wat hoger op de poten komen te staan, maar meestal is dit effect nauwelijks waarneembaar.
 

Hormoonpreparaten onverstandig

Om loopsheid bij teven uit te stellen of te voorkomen bestaan hormoonpreparaten in pil- of in prikvorm. Het risico op aandoeningen zoals melkkliertumoren, baarmoederontsteking en suikerziekte blijft hierbij bestaan of neemt zelfs toe. Het gebruik ervan dient dan ook zoveel mogelijk te worden beperkt. De toediening van deze middelen voor de eerste loopsheid heeft mogelijk schadelijke gevolgen en moet om deze reden worden vermeden.

Ideale leeftijd voor sterilisatie

Vanaf 6 maanden leeftijd kunt u uw hond laten steriliseren. Uw hond is dan voldoende oud om de operatie te doorstaan, heeft een goede wondgenezing en het weinige buikvet maakt de operatie minder risicovol. Bij grote hondenrassen valt te overwegen te wachten na de eerste loopsheid in verband met een verhoogd risico op incontinentie. 

Mijn hond is loops geworden – kan de sterilisatie dan wel doorgaan?

Nee, het is onverstandig om een teefje tijdens de loopsheid te steriliseren. Gedurende de loopsheid zijn de eierstokken en de baarmoeder veel forser doorbloed, waardoor het risico op bloedingen tijdens de operatie sterk toeneemt. Daarnaast is de kans groot dat schijndracht optreedt als u haar laat steriliseren tijdens de loopsheid. Is uw hond loops geworden, dan zal 3 maanden moeten worden gewacht voordat de operatie kan worden uitgevoerd.

Verwijdering van alleen de eierstokken of de gehele baarmoeder?

Bij dieren op jonge leeftijd kan bijna altijd worden volstaan met het verwijderen van alleen de eierstokken. Bij oudere dieren en/of als de baarmoeder er afwijkend uit ziet kan het verstandig zijn om niet alleen de eierstokken, maar ook de baarmoeder te verwijderen. De operatie neemt in dat geval meer tijd in beslag, de buikwond zal groter worden en de ingreep zal iets meer belastend zijn voor uw hond.

Mocht u meer informatie willen of een afspraak willen maken voor de sterilisatie van uw hond neem dan contact met ons op. 

Copyright: VetVisuals® International

Vaccinaties bij de hond

Titerbepaling bij de hond door middel van de Vaccicheck

Het standaard vaccinatie-schema bij de volwassen hond bestaat uit een jaarlijkse vaccinatie tegen leptospirose (ziekte van Weil) en een driejaarlijkse vaccinatie tegen de Hondenziekte (Distemper), Besmettelijke leverontsteking (HCC) en Parvo. Echter blijkt uit verschillende onderzoeken dat de bescherming tegen deze laatste 3 ziektes in veel gevallen nog een stuk langer is dan 3 jaar. Daarom is het tegenwoordig mogelijk om de mate van immuniteit van honden tegen deze 3 ziektes te meten. Dit doen wij door het meten van antistoffen in het bloed (m.b.v. de Vaccicheck). 
 

Hoe gaat dat in zijn werk?

U maakt een afspraak met uw hond omdat het weer tijd is voor de jaarlijkse controle en vaccinatie. Als u hond dat jaar aan de beurt is voor de volledige vaccinatie (dus incl. Distemper, HCC en Parvo) kunt u er voor kiezen om te titeren. Wij nemen dan bloed af en gaan dan onderzoeken of het inderdaad nodig is om weer de volledige vaccinatie te geven of dat alleen de leptospirose vaccinatie voldoende is. 
De dierenarts zal uw hond uiteraard lichamelijk onderzoeken, uw hond wordt tijdens dat consult gevaccineerd tegen leptospirose en de dierenarts neemt het bloed af. Wij zullen vervolgens de test doen en u bellen/mailen met de uitslag. Mocht uit de titerbepaling blijken dat de afweer van uw hond niet voldoende is voor een of meerdere van de ziekteverwekkers die we testen dan kan deze vaccinatie alsnog tegen een gereduceerd tarief gegeven worden door een van onze paraveterinairen. 

Op deze manier kunnen we op maat vaccineren!

Terug naar patiënteninfo